Home > Pers > Transgender Day of Visibility Groningen

Transgender Day of Visibility Groningen

Vlak na de publicatie in Dagblad van het Noorden over het feit dat ik in de adviesraad van Eurosonic Noorderslag zit kreeg ik een bericht van Peter van het COC. Ik was opgevallen, en het COC wou me graag bij hun betrekken voor de organisatie van Roze Zaterdag in 2024 in Groningen. Dit vond ik fantastisch!

Een week na dit bericht, zag ik een oproep in de transgender groepschat waarin werd gevraagd of er ook transmensen open stonden voor een interview met Dagblad van het Noorden voor Transgender Day of Visibility (TDOV). Ik ging deze groep in, en er van uitgaande dat ze nog meer mensen zochten, vroeg ik iedere trans persoon uit mijn netwerk of ze ook iets met trans zichtbaarheids-dag wouden doen. Na een paar dagen, was de groep van 10 naar 20 mensen gegroeid, doordat ik 10 mensen had toegevoegd. Iedereen die ik vroeg wou wel iets doen op 31 maart met Trans Zichtbaarheids dag.

Ik kreeg een beetje op mijn vingers getikt. Ik deed dingen waar ze niet op zaten te wachten, ik maakte het veel te groot. Hier was ik het persoonlijk niet mee eens. Het is onze dag! We zijn lang genoeg gemarginaliseerd geweest! Tijd voor ons om ook eens zichtbaar te zijn! En daarbij had ik niet echt zin om wéér achter een paywall van DvhN te belanden.

Ik ben een WhatsApp community begonnen waarin ik meer mensen ben gaan verzamelen, steeds alleen maar met de simpele vraag: Wil je iets doen met trans-zichtbaarheids-dag?. Uit eindelijk hebben we 4 publicaties gedaan en een manifestatie op de been gezet.

Omdat ik weet nieuws-sites soms dingen van hun site verwijderen om ruimte te maken voor nieuwe dingen, heb ik besloten om hier een klein archief aan te maken van in ieder geval de dingen die ik op heb gezet.

Voor het eerst wordt de Internationale Dag van Transgendervisibiliteit, op vrijdag 31 maart, ook actief gevierd in Groningen. Vier studenten vertellen waarom het zo belangrijk is dat de transgemeenschap zijn stem laat horen. Je moet ook bij je studie of vereniging gewoon jezelf kunnen zijn.

DOOR HIEKE DIJKSTRA. 28 MAART 2023 OM 11:35 UUR.

Teun(tje) Zijp

Als kleuter trok Teun(tje) Zijp (28) al eens een rok aan, want dat zag er zo mooi uit. En nog steeds draagt de student natuurkunde en docent scheikunde het liefst een rok: niet alleen omdat het prettig draagt, maar ook om hokjes te doorbreken.

Teun(tje) is non-binair en panseksueel en geeft de voorkeur aan de voornaamwoorden die en diens. Ik ben bezig om een X in mijn paspoort te krijgen, maar dat proces duurt een jaar. Het is echt een gedoe.

Sinds 2020 gebruikt Teun(tje) het label transgender. Om uit te leggen wat dat inhoudt, schetst die een poppetje en wijst naar het hoofd en het geslacht. Wanneer je transgender bent, ben je in het verkeerde lichaam geboren. Dat wat in je onderbroek zit, is niet hetzelfde als dat wat er in je hoofd zit.

Voel ik me nou een man of niet, bleef Teun(tje) zich maar afvragen, en dus besloot die aan te haken bij TransAnders, een open gespreksgroep voor mensen die zich niet in een genderhokje kunnen of willen plaatsen en zoekende zijn. Daar kwam ik erachter dat het oké is om andere voornaamwoorden te hebben dan die tweedeling die we in onze maatschappij hebben ingebakken.

De Internationale Dag van Transgendervisibiliteit, of Transgender Day of Visibility (TDOV) in het Engels, voelt voor Teun(tje) als een dag waarop transmensen kunnen laten zien wie ze zijn of willen zijn. Je bent niet alleen. Transmensen vinden sociale interacties met onbekenden vaak spannend, zegt die, omdat ze bang zijn dat ze niet geaccepteerd worden door de samenleving.

De transvlag op de Martinitoren geeft me echt het gevoel dat de gemeente mij ziet

Zelf maakte die onlangs ook een dergelijke situatie mee. Ik was met een vriend posters aan het plakken voor TDOV en toen werden we omsingeld door een groepje hangjongeren. Meneer, wat doet u? vroegen ze aan me. Hoewel ik me niet eens identificeer als man, riep ik terug: Ik maak de wereld een stukje mooier.

Omdat Teun(tje) is dit jaar organisator is van het evenement in Groningen, mag die 's ochtends samen met vier anderen de Martinitoren beklimmen om de transvlag te hijsen. Dat geeft me echt het gevoel dat de gemeente mij ziet, vindt die. De aandacht groeit. Zo organiseert Groningen volgend jaar ook Roze Zaterdag, het oudste pride-evenement van Nederland.

Toch is er nog werk aan de winkel, vindt Teuntje. Ik merk dat we steeds meer hokjes omver aan het werpen zijn, maar het zou fijn zijn als iemand zou zeggen: ik ben ongelabeld, ik ben gewoon een mens.

Maxime Hartwig

Student medical pharmaceutical sciences Maxime Hartwig (24) was er ook bij toen vorig jaar voor het eerst de transvlag werd gehesen op d'Olle Grieze. Dat was echt emotioneel; zo'n grote vlag wappert dan aan het meest iconische gebouw van Groningen.

Toen werd TDOV alleen gemarkeerd door de vlag, dit jaar zijn er nog meer activiteiten, zoals een bijeenkomst op de Grote Markt. Zo laat de transgendergemeenschap zijn stem horen. En dat is belangrijk, legt Maxime uit, die samen met Teun(tje) een van de organisatoren is van de dag. Diens vrienden denken bijvoorbeeld nog altijd vaak na over wat ze aantrekken wanneer ze het huis verlaten, en ze voelen zich op straat niet altijd veilig.

In het ziekenhuis, waar Maxime nu regelmatig moet zijn vanwege diens medische transitie, merkt die dat het af en toe moeilijk is om jezelf uit te drukken. Artsen moeten weten wat je bent, anders kunnen ze je niet helpen.

Maar een label zou iemand niet moeten definiëren, vindt die. Op dit moment vind ik het fijn om te kunnen zeggen dat ik non-binair ben. Toch voelt het alsof mensen soms denken dat dat een derde gender is, terwijl het voor mij gewoon zo is dat ik me niet conformeer aan de tweedeling van man/vrouw.

Je kunt ook eerst iets uitproberen en zo jezelf leren kennen

Het kan moeilijk zijn om uit te spreken wie je bent en waar je voor staat, weet Maxime. Zelf had die veel aan het internet tijdens de zoektocht naar diens genderidentiteit: Op Genderpraatjes.nl kon die bijvoorbeeld chatten of bellen met anderen in dezelfde situatie.

Nu zit Maxime goed in diens vel, maar tegen mensen die nog in de kast zitten, zegt die: Neem de tijd om uit te vinden wie je bent. Probeer er met iemand over te praten, want wanneer je alles opkropt, gaat het je juist tegenwerken. En je hуeft geen beslissing te nemen. Gender is niet iets dat vaststaat. Je kunt ook eerst iets uitproberen en zo jezelf leren kennen.

Hannah Jager

In haar blonde krullen draagt Hannah Jager (29) een speld met de regenboogvlag. Ze heeft een flinke zoektocht naar haar identiteit achter de rug, vertelt ze. Ik probeerde steeds te ontdekken in welke doos ik thuis hoorde. Dat kostte wat tijd, maar sinds mensen om me heen me ook met zij en haar aanspreken, voelt het gewoon echt goed.

Labels kunnen tegelijkertijd een last en een zegen zijn, weet ze. Voor haar was het een bevrijding om haar nieuwe voornaamwoorden te gebruiken, maar voor anderen ligt dat moeilijker. Om hen te helpen richtte Hannah de inclusiecommissie op binnen haar studievereniging FMF, voor studenten wis- en natuurkunde. Want je moet ook bij je studie of vereniging en op je werk gewoon jezelf kunnen zijn.

Het voelt goed dat mensen me met zij en haar aanspreken

De commissie heeft als doel om een veilige plek te bieden voor de transgemeenschap en organiseert verschillende activiteiten. Dat is een stap in de goede richting, want we worden nu zelfs benaderd door andere verenigingen die ons vragen hoe ze de inclusiviteit kunnen vergroten, vertelt Hannah. Dat is heel fijn om te merken.

Aoibhín Quinn

Ik definieer mezelf gewoon als mens, zegt Aoibhín Quinn (25), die natuurkunde studeert. Door vrienden en studiegenoten die deel uitmaken van de transgemeenschap ging ze zich verdiepen in gender, en ze kwam tot de conclusie dat het voor haar niets meer was dan een lege huls.

En dus maakt het haar ook niet uit hoe je naar haar verwijst. Zij, hen, die: allemaal prima. Bij sommige aspecten van taal waarbij gender gebruikt wordt voel ik me ongemakkelijk, maar niet bij voornaamwoorden.

Aoibhín is commissaris intern van het FMF-bestuur en ziet dat er de laatste jaren meer openheid is rondom de transgemeenschap, maar in de studentencultuur komt ze nog dingen tegen die niet meer van deze tijd zijn, zegt ze. Vaak wordt iemand die niet hetero is, meteen als homo gezien. Men vergeet dat non-binaire personen ook bestaan. Maar er is ook vooruitgang. Meer mensen, ook buiten de transgendergemeenschap, zetten hun gewenste voornaamwoorden nu op social media om solidariteit te tonen. En bij de ledenvergadering van het FMF, vertelt Aoibhín, vragen we nu altijd met welke voornaamwoorden de leden aangesproken wensen te worden.

Men vergeet dat non-binaire personen ook bestaan

Door Remco in 't Hof. 31 maart 2023, 18:35.

Op de Internationale Transgender Zichtbaarheidsdag (Trans Day of Visibility) ballen transgenders vrijdag wereldwijd de vuist tegen de vooroordelen en onbekendheid van en rondom het transgender zijn. Ook in Groningen wordt actiegevoerd en de regenboogvlag wordt gehesen op de Martinitoren. In dit artikel vier persoonlijke verhalen van transgenderpersonen uit onze provincie.

Teuntje Zijp, 28 jaar, uit Groningen

Teuntje Zijp komt uit Groningen en is 28 jaar. Teun is docent aan de faculteit Natuurkunde van de RUG en noemt zichzelf non-binair.

'Ik wil niet in het hokje man of in het hokje vrouw geplaatst worden. Ik ben niet het één of het ander. Maar soms voel ik mij wel heel mannelijk en soms ook heel vrouwelijk. Ik voel mij non-binair. Datgene wat ik daar beneden tussen mijn benen heb hangen is niet bepalend voor wat ik ben. Vroeger op de basisschool wilde ik graag rokjes aan en vond ik het gemeen dat ik dat niet mocht en ik per se een broek aan moest.'

Wij zijn allemaal maar gewoon mensen ~ Teuntje Zijp uit Groningen

'Tegenwoordig draag ik nog steeds graag rokken en dat doe ik dus ook. Het voelt als een bevrijding. Aan mijn lichaam wil ik eigenlijk niet veel veranderen. Nou misschien nog dat ik minder gezichtsbeharing zou willen hebben. Want als ik een baardje zou laten staan ben ik meteen zo mannelijk, en dat is niet wat ik voel: ik ben geen meneer. Ik vind het ook prettig om Teuntje te worden genoemd. Mijn vriendin noemt mij meestal ook Teuntje dat is mijn koosnaampje.'

'Ik vind mijzelf ook activistisch. Ik wil er ook wel een statement mee maken en breken met die traditionele man- en vrouwrollen. Op de Trans Day of Visibility hoop ik dat mensen zien dat er eigenlijk weinig verschillen zijn tussen man en vrouw en dat wij allemaal maar gewoon mensen zijn.'

Aiden Middendorp, 20 jaar, uit Kropswolde

Aiden Middendorp woont in Kropswolde en is 20 jaar. Hij studeert voor verpleegkundige. Aiden werd geboren als vrouw, maar identificeert zich als (trans)man.

'Toen ik jong was werd ik al veel gepest omdat ik anders was. Ik heb autisme en ik wist al vroeg dat ik mij anders voelde dan de rest. Het was en is een lange, moeilijke strijd om te worden wie je bent. Thuis en op school. Vooral met m'n docenten, die begrepen mij niet. Ik ben nu een jaar of vijf uit de kast en zit middenin mijn transitie.'

Als je in een verkeerd lichaam bent geboren is dat eigenlijk pure pech ~ Aiden Middendorp uit Kropswolde

'Ik heb lang op de wachtlijst gestaan om in transitie te kunnen, ze hebben lang gedacht dat ik mentaal onstabiel ben. Als je in een verkeerd lichaam bent geboren is dat eigenlijk pure pech. Ik kan daar zelf toch helemaal niks aan doen? Dankzij de transcommunity in Groningen durf ik op te komen voor mijzelf en weet ik wat ik wil.'

'Ik wil meehelpen de onwetendheid en miscommunicatie rond transgenders de wereld uit te helpen. Ik hoop dat de mensen door de transgenderdag respectvoller worden en makkelijker in gesprek durven te gaan.'

Met een groep transgenders van de universiteit ging ik om tafel om te kijken wat we zouden kunnen organiseren op de dag zelf. We kwamen met het idee van een manifestatie, maar het moest niet een protest-vibe afgeven. We are not protesting anyone!, was één van de meningen. Ik was het het hier niet helemaal mee eens, maar een ander argument was dat er al genoeg felle protesten zijn, en dat het mooi was om eens iets vredevols te hebben. Vanuit die spirit zijn we gaan organiseren. Ik kwam met het idee om transvlaggen te gaan krijten, zoals je hieronder kunt zien is dat plan ook daadwerkelijk uitgevoerd!

Bij de manifestatie kwamen veel mensen kijken en/of spreken, zoals Sandro Kortehaas van LGBT Asylum Support, Elze van het breicafé,

Vanaf boven zag de manifestatie er ook goed bezocht uit. Van te voren schatte ik steeds dat er tussen de 30 en de 300 mensen zouden komen. Deze voorspelling lijkt wel aardig accuraat.

De sfeer was heel erg goed. Ik kwam vele bekende gezichten tegen, en ik heb weer stickers uitgedeeld. Onderstaande foto omschrijft de vibe goed.

Het enige wat uit eindelijk fout bleek gegaan te zijn, was dat alle donaties per ongeluk bij TransVisie waren gekomen. Gelukkig is het gelukt om via donaties achteraf als nog niet al te veel verlies te lijden.

Vrijdag 31 maart was ik op de Grote Markt in Stad bij een samenkomst van 250 transgender personen; vooral jongeren. Ondanks de grijze, grauwe regen werd er gesproken, gezongen, gediscussierd, voorgedragen en gewandeld. De transgendervlag wapperde van de Martinitoren. Ik voelde me trots op de gemeente, de voorbijgangers die applaudiseerden en de dappere transgendergemeenschap. Toen brak de zon door en de Grote Markt was gevuld met regenbogen.